گاهان بار

گاهان بار یا گهنبار کلمه‌ای است که در پهلوی به آن گاسانبار میگویند، که از کلمه گاس GAS (در اوستا گاتوGATO) به معنی گاه و هنگام آمده است. گاهان بار به معنی گاه و زمان به ثمر رسیدن و بار آوردن و برپایی بار همگانی و میهمانی و از جشنهای موسمی زرتشتیان است. که با داد و دهش و خواندن اوستا همراه میباشد. زرتشتیان در نگرش سنتی خود باور دارند که آفرینش در شش مرحله از سوی خداوند در شش چهره گاهانبار انجام گرفته است:

۱- میدیوزرم گاه ( میان بهار) MIDYUZARAM  در چهل و پنجمین روز سال، دی بمهر و اردیبهشت ماه ،در این گاه آسمان آفریده شده است.

2- میدیوشهم گاه (میان تابستان) MIDYUSHAHEM در صد و پنجمین روز سال، دی بمهر و تیر ماه، در این گاه آب آفریده شده است.

3- پیته شهم گاه (پایان تابستان) PAITYSHIM در صدو هشتادمین روز سال، انارام و شهریور ماه، در این گاه زمین آفریده شده است.

4- ایاسرم گاه (آغاز فصل سرما) AYASTHREM در دویست و دهمین روز سال، روز انارام و مهرماه، در این گاه روئیدنی آفریده شده است.

5- میدیاریم گاه (میان زمستان) MIDYAREM  در دویست و نودمین روز سال، روز ورهرام و دی ماه، در این گاه جانوران آفریده شده است.

6- همس پت میدیم گاه (برابری روز و شب)  HAMASPATMAIDYEM در سیصد و پنجمین روز سال، روز وهشتواش (آخرین روز سال)، در این گاه انسان آفریده شده است.

بجای آوردن مراسم گاهان بار پاداش بزرگ و ترک آن گناه است و زمان داد و دهش میباشد، که توانگر و ناتوان با هم در این جشن شرکت مینمایند؛ اگر کسی توان برگزاری گاهان بار را نداشته باشد، لازم است در جشن هایی که دیگران بانی آن میباشند شرکت کنند.

در بندهش آمده است: اگر کسی در سال یکبار به گاهان بار برود، بر کارهای نیکی که کرده است افزوده خواهد شد.